TERAPIA CZYNNIKAMI WZROSTU

Czynniki wzrostu są to białka, których zadaniem jest stymulacja procesów naprawczych i regeneracyjnych tkanek po uszkodzeniu.

Największa koncentracja tych czynników występuje w ziarnistościach płytek krwi, z których są uwalniane w odpowiedzi na uszkodzenie tkanek w procesie krzepnięcia krwi. Czynniki wzrostu pobudzają migrację komórek do miejsca uszkodzenia, ich namnażanie i różnicowanie, a także proliferację naczyń krwionośnych.

W ortopedii są one stosowane do przyśpieszenia zrostu kostnego i gojenia tkanek miękkich (mięśnie i ścięgna). Czynniki wzrostu nie są uniwersalnym lekiem, pozwalającym na wyleczenie każdego schorzenia ortopedycznego, jednak zakres ich stosowania jest szeroki.

W ramach leczenia operacyjnego stosuje się czynniki wzrostu jako działanie wspomagające w leczeniu stawów rzekomych kości, w zabiegach rekonstrukcyjnych więzadeł czy szyciu zerwanego ścięgna piętowego.

Najczęściej jednak stosujemy czynniki wzrostu w ambulatoryjnym leczeniu zmian przeciążeniowych i zwyrodnieniowych stawów.

Najczęstsze patologie w których proponuję terapię czynnikami wzrostu to: zmiany w obrębie ścięgna Achillesa, entezopatie (choroby przyczepów ścięgien) – kolano skoczka (przyczep więzadła rzepki), łokieć tenisisty, łokieć golfisty, ostrogi piętowe (choroba rozcięgna podeszwowego), urazy mięśni oraz zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych.

Procedura uzyskania i podania czynników wzrostu czyli osocza bogatopłytkowego PRP (Platelet Rich Plasma) przebiega następująco:

  • Pobierane jest około 40-60 ml krwi żylnej pacjenta
  • Wirowanie około 15 min, które powoduje rozdział krwi na frakcje
  • Odciągnięcie strzykawką frakcji osocza o wysokiej koncentracji płytek krwi, które zawierają czynniki wzrostu
  • Podanie uzyskanego preparatu PRP (około 2 ml) w uszkodzone miejsce lub do jamy stawu

Jest to metoda bezpieczna ponieważ podczas terapii czynnikami wzrostu stosujemy krew własną pacjenta nie występuje ryzyko transmisji chorób wirusowych ani reakcji uczuleniowej.

Wadą metody jest bolesność podania. Przez kilka dni po podaniu u większości pacjentów utrzymują się dolegliwości bólowe w miejscu uszkodzenia.

Po podaniu nie stosujemy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) gdyż mogą one hamować działanie czynników wzrostu. Dodatkowo czasami niezbędne jest unieruchomienie uszkodzonej okolicy w ortezie lub szynie, aby stworzyć najbardziej dogodne warunki do gojenia.
Bardzo ważnym elementem terapii jest także rehabilitacja i właściwy dobór ćwiczeń pozwalający odpowiednio zwiększać obciążenia gojących się tkanek.